پکتین یک ترکیب از دیواره سلولی گیاهان زمین می باشد و در رژیم غذایی معمولی هر روز حدود 5-4 گرم مصرف می شود. و یک پلی ساکارید پیچیده با وزن مولکولی بالاست که عمدتاٌ از پلی گالاکتورونیک اسید با متیل استرهای موضعی و نمک های سدیم، آمونیوم و پتاسیم آن تشکیل شده است. خصوصیات ژلی پکتین ابتدا توسط هنری در 1852 توصیف شد. اسم پکتین را از کلمه یونانی pekti به معنی سفت شدن یا جامد شدن الهام گرفته است.